مرکز هیپنوتیزم کابوک | انجمن هیپنوتیزم کابوک | بنیانگذار شعبان طاووسی ،پدر هیپنوتیزم 
ترس از بیمارستان یا نوسوکوم فوبیا Nosocomephobia
فوبیای بیمارستان:
ترس از بیمارستان به طرز عجیبی یک شکل رایج از فوبیاهای پزشکی است .
جالب است بداند که گفته می شود ، ریچارد نیکسون رئیس جمهور آمریکا هم همیشه می گفت که از بیمارستان ها می ترسد و برای درمان لخته های خون خود به بیمارستان نمی رفت چون می ترسید که دیگر زنده از آن جا خارج نشود .
خب این یکی از پیچیده ترین شکل های فوبیا است چرا که برای درمان آن ناچاراً باید به یک کلینیک یا بیمارستان رفت و دقیقا به همین علت بیشتر مواقع درمان نشده باقی می ماند.
بسیاری از افرادی که فوبیای بیمارستان دارند از پزشکان هم می ترسند یا از سندرم لباس سفید رنج می برند، چرا که به محض دیدن روپوش سفید پزشکی ، فشار خون آن ها واقعاً افزایش می یابد. با این حال، فوبیای بیمارستان به تنهایی هم بروز پیدا می کند.
برخی از افراد از خود ساختمان بیمارستان می ترسند، بعضی دیگر از آنچه که در داخل آن انجام می شود . در این مورد، انتخاب امکانات می تواند سطح اضطراب شما را تغییر دهد. طرح های جدیدتر،
به عنوان مثال، رنگ های روشن ، امکانات آرامش بخش و امکاناتی این چنینی را برای بیمار در نظر می گیرند و حتی دسترسی آن ها را به اینترنت و اتاق های مجزا و اختصاصی برای خود و خانواده شان فراهم می کنند تا کمتر دچار اضطراب شوند.
اگر چه ترس از بیمارستان ها قابل درک است، بیمارستان ها به گونه ای تعریف می شوند که مردم فقط وقتی خیلی مریض می شوند یا مجروح می شوند، و اگر از آن ها در بیمارستان مراقبت به عمل نیاید دچار مشکلات خطرناکی می شوند به آن مراجعه می کنند . این مسئله مخصوصا وقتی صحیح تر است که شما یا یکی از عزیزان شما به ترس از پزشکان یا دیگر فوبیاها از جمله موارد زیر هم دچار باشد:
- ترس از پزشکان ، تصور بر این است که بیشتر مواقع از پزشکان و دندان پزشکان می ترسند اما ممکن است شخصی از پرستاران ، تکنیسین های آزمایشگاه یا هر کسی که در رشته پزشکی فعالیت دارد هم بترسد
- ترس از میکروب
- ترس از خون
- ترس از مرگ
- ترس از این که علائم پزشکی موجود ، به خاطر یک بیماری ناشناخته باشد
- ترس از ابتلا به بیماری های خاصی مانند سرطان یا دیابت
- ترس از فضاهای بسته . اگر به چنین فوبیایی دچارید احتمالا از فضاهای آزمایشگاه هایی که برای آزمایش ام آر آی یا سی تی اسکن هم استفاده می شوند هم بترسید
- ترس از آمپول یا سوزن
چگونه تشخیص دهیم فوبیای بیمارستان داریم یا یک اضطراب طبیعیست؟
از آنجایی که یکم مضطرب بودن پیش از رفتن به بیمارستان طبیعی است ، سخت است که بگوییم این اضطراب به خاطر یک فوبیا است یا خیر. فقط یک متخصص روانشناس معتبر می تواند این تصمیم را بگیرد.
با این حال ،به طور کلی، کسی که دچار فوبیای بیمارستان می شود، ممکن است به راحتی از رفتن به بیمارستان یا ورود به آن، حتی در مواردی که یک بیماری خطرناک دارد هم اجتناب کند . علاوه بر این، آنها متوجه هستند که ترسشان غیر منطقی است، اما برای غلبه بر راده و اختیاری از خود ندارند .
نشانه های دیگری که ممکن است ترس از بیمارستان ها را نشان دهند عبارتند از:
- نگرانی وسواس گونه
- حملات شدید پانیک به هنگام دیدن با فکر کردن به بیمارستان
- احساس حالت تهوع
- ضربان قلب بالا
- تنفس سریع و مقطع
- تعرق بیش از حد
- رفتارهای اجتنابیی یا نرفتن به بیمارستان
- احساس اضطراب غیر قابل کنترل
علل فوبیای بیمارستان
1.ترس از بیمارستان ها و فوبیای بیمارستان ، معمولاً ریشه در یک گذشته ی ناگوار در این رابطه دارد . یک رویداد منفی یا رخدادی تروماتیک در ارتباط با بیمارستان ها احتمالاً دلیل این ترس و وحشت است. مرگ، خبر مرگ یکی از عزیزان ، تشخیص یک بیماری مرگبار در خود و یا عزیزان ممکن است در بیمارستان ها رخ داده باشد و می تواند منجر به این ترس و فوبیا شده باشد. مغز او پس از آن و هر زمانی که با یک بیمارستان مواجه می شود ، پاسخ مشابهی را به بار می آورد.
2.بیمارستان ها نیز مکان هایی پر از میکروب هستند : افراد سرفه، عطسه، استفراغ می کنند و دچار دیگر مشکلات هم می شوند ، افرادی که ترس شدید از میکروب ها یا بیماری های مسری دارند ، از این جهت از بیمارستان ها می ترسند.
3. بیمارستان ها اغلب یادآور این مسئله هستند که زندگی کوتاه است و هر یک از افراد دنیا باید در یک نقطه ، جهان را ترک کنند . این مسئله می تواند ترسناک باشد و برای برخی افراد مقابله با آن دشوار است
4. ترس از بیمارستان ها می تواند به موضوعات مسری هم بیشتر مرتبط باشد: این مکان ها معمولا یک بوی ضد عفونی خاصی دارند؛ لباس های خاصی در آن جا پوشیده می شود و هم اتاقی های بیماری در اطرافتان است . اغلب یک نفر از کنترل خود خارج شده و به طور کامل در گرو لطف و مراقبت پزشکان و پرستاران است. ممکن است در یک بیمارستان احساس تحقیر آمیزی داشته باشید. پرستاران و پزشکان در حال آمدن و رفتن در ساعت های عادی هستند. همین مسائل می تواند ترس از بیمارستان ها را تقویت کند.
اخبار، گزارش های رسانه ای و یا تلویزیون ، فیلم در مورد وقایع درگیری های بیمارستانی نیز احتمالاً باعث وحشت می شود. متأسفانه این نگرانی به طور کامل هم بی اساس و غیر واقعی نیست ، امروزه اشتباهات پزشکی بسیار رایج است و بسیاری افراد در اثر همین اشتباهات دچار مشکلات برگشت ناپذیری می شوند . حتی کشورهای پیشرفته همواره با وجود تلاش های خود ، باز هم برخی اشتباهات رایج را در زمینه های تزریق دارو و … انجام می دهند برای افراد مبتلا به ناراحتی های عصبی یا نارسایی آدرنال یا کسانی که از فوبیاهای دیگر رنج می برند، چنین گزارش هایی می تواند ترس مداوم از بیمارستان ها را ایجاد کند.
ترس از بیمارستان یا نوسوکوم فوبیا Nosocomephobia
فوبیای آمپول:
ترس غیرعادی از آمپول یا فوبیای سوزن یک مشکل پزشکی است که ۲۰ تا ۲۳ درصد از جمعیت بزرگسالان را درگیر کرده و مراقبت های پزشکی لازم برای فرد را با مشکل رو به رو می کند. معمولاً در اکثر موارد ترس از سوزن فراتر از یک ترس ساده و پیش پا افتاده است.
بررسی ها نشان می دهد فوبیاهایی نظیر ترس از آمپول و پزشک در اثر یادگیری، مشاهده و خاطرات نامطلوب در ذهن شکل گرفته و حتی گاهی باعث مختل شدن زندگی فرد می شود.
به گزارش خبرنگار کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ دور و اطراف ما کم نیستند افرادی که از پزشک و آمپول می ترسند و با دیدن آن ترسی عجیب سراسر وجودشان را فرا می گیرد، حاضرند هر کاری انجام دهند ، اما یک آمپول برای بهبودی سریعتر نزنند. شاید این ترس در موارد زیادی در اثر یادگیری یا مشاهده ی الگوهای رفتاری والدین در درون آنها نهادینه شده است اما کنار گذاشتن ترس های غیر معمول که فوبیا به آنها گفته می شود غیر ممکن نیست، فقط لازم است کمی جراتمان را زیاد کنیم و بدانیم که پیامدهای حاصل از عدم انجام یک کار کوچک چه مشکلات دنباله داری برای ما به وجود می آورد.
تزریق آمپول های دردناک دوران کودکی
بطور مثال در کودکی دوره بیماری سختی را سپری کرده است یا آمپول دردناکی را زده است که این موضوع باعث به وجود آمودن رشته خاطرات ناخوشایند از پزشک، درمانگاه و آمپول شده است. حتی ممکن است یکی از نزدیکان فرد در بیمارستان فوت کرده باشد که همه ی این موارد شرطی سازی کلاسیک (طبق قانون پاولوف) را درمغز فرد ایجاد می کند که هر وقت اسم این موارد می آید مجموعه ای از سختی ها در ذهن فرد تداعی می شود.
وی ادامه داد: جنس دیگری از این قبیل ترس ها از طریق مشاهده رفتار اطرافیان ایجاد می شود.
اگر والدین فرد همین ترس ها را داشته باشند، احتمال انتقال ترس به فرزندانشان زیاد است. در واقع یادگیری کودک از والدین در اینجا مطرح است. به علاوه آزمایش هایی در این زمینه بر روی حیوانات نیز انجام شده است که نشان دهنده ی شباهت این موضوع بر روی حیوانات نیز است.
ترس از سوزن یا فوبیای سوزن همانطور که از اسمش پیداست، یک احساس ترس در هنگام ورود سوزن به بدن است. در برخی از افراد این ترس فراتر از یک ترس جزیی، یک حس فیزیکی شامل حس ناتوانی است که باعث از دست دادن هوشیاری و تشنج می شود.
در جوامع پزشکی معمولا به ترس از سوزن توجه خاصی نمی شود، چون اصولا افرادی که از این موضوع می ترسند هرگز به پزشک مراجعه نمی کنند. بسیاری از افراد هستند که حاضرند جان خود را از دست بدهند، اما سوزنی وارد بدنشان نشود و در واقعیت افرادی هستند که جانشان را به همین دلیل از دست می دهند.
درمان ترس از سوزن
روش های درمانی مختلفی برای این ترس وجود دارد که مغز انسان را از واکنش به این ترس باز می دارد. از آنجایی که انواع مختلف ترس از سوزن وجود دارد، انتخاب روش درمانی مناسب بسیار اهمیت دارد، چون در غیر این صورت درمان موثر نخواهد بود. درمان ترس از سوزن ممکن است سخت باشد، اما ممکن است.
بسیاری از محصولات درمانی که برای ترس از سوزن در نظر گرفته شده اند، این حس را به فرد القا می کنند که برای کم کردن درد آمپول در کودکان موثراند. اما این محصولات برای بزرگسالانی که احساس ناراحتی و ترس شدید در هنگام تزریقات دارند، هم موثر اند. بسیاری از افراد به همین علت که فکر می کنند این محصولات برای کودکان مناسب اند به راحتی از کنار آن می گذرند. اما تمام درمان ها باید به خوبی بررسی شوند.
روش های درمانی ترس از سوزن:
یکی از بهترین روش های درمانی ترس از سوزن، بی حسی موضعی ناحیه وارد کردن سوزن به بدن است. از آن جا که سوزن های جدید دیگر درد آنچنانی ندارند دیگر این بی حسی موضعی زیاد استفاده نمی شود. اما این روش درمانی نباید به کلی فراموش شود، زیرا در موارد ترس از سوزن کاربرد دارد. در این روش با بی حسی، مانع فرستادن پیام ورود سوزن به مغز می شویم. لیدوکائین موضعی برای این امر استفاده می شود، اما این ماده فقط تا عمق دو تا سه میلی متر بی حسی ایجاد می کند.
Synera / Rapydan
یک پچ بیهوشی است که مخلوطی از لیدوکائین و تتراکائین است. این محصول در کشورهای آمریکایی با نام Synera و در کشورهای اروپایی با نام Rapydan شناخته می شود. تحقیقات پزشکی نشان داده است این محصول از کرم های بی حسی دیگر مفیدتر است و سریع تر عمل می کند. البته این محصول بعد از گذشت 20 دقیقه تاثیر کامل خود را نشان می دهد.
EMLA
یک کرم بی حسی موضعی است. EMLA جز اولین و قدیمی ترین درمان های فوبیای سوزن است. این کرم ترکیبی از لیدوکائین و پریلوکائین است. به دلیل مایع بودن این محصول راحت تر به عمق نفوذ می کند و از راه های درمانی دیگر بهتر عمل می کند. این محصول نسبت به انواع دیگر در دسترس تر و ارزان تر است. EMLA باید یک ساعت قبل از وارد شدن سوزن به بدن استفاده شود تا تاثیر بگذارد. تاثیر این دارو در افراد مختلف متفاوت است. EMLA در اکثر کشور ها به راحتی یافت می شوند.
تتراکائین
بیماران معتقدند که این ماده سریع تر اثر می کند و تاثیر طولانی تری نیز دارد. این محصول در کشورهای مختلف به فروش می رسد. برتری این محصول نسبت به EMLA این است که رگ ها را گشاد می کند و دسترسی به آنها را آسان تر می کند. ژل موضعی 4 درصد تتراکائین تحت نام تجاری Ametop به فروش می رسد. تقریبا 30 تا 60 دقیقه طول می کشد تا تتراکائین اثر کند و محل مورد نظر را بی حس کند.
فوبیای اتاق عمل
ترس و نگرانی از اتاق عمل و جراحی کاملا طبیعی است و با وجود پیشرفت‌های فوق العاده در بیهوشی، جراحی و مراقبت‌های آن، ترس و نگرانی از آنها همچنان پایدار مانده است ولی شدت آن در افراد مختلف متفاوت است.
اضطراب و ترس جراحی می‌تواند با نشانه‌هایی مانند تنفس تند و سطحی، تپش قلب، تعریق زیاد، تهوع و استفراغ، خشکی دهان و بی‌قراری خود را نشان دهد.
این ترس می‌تواند علل مختلفی داشته باشد مانند نداشتن آگاهی، ترس از تغییر وضعیت ظاهر و کاهش عزت نفس، ترس از ناشناخته‌های اتاق عمل، ترس از بیدار نشدن پس از بیهوشی، ترس از اشتباهات کادر جراحی، ترس از دیده شدن قسمت‌هایی از بدن، ترس از مشکلات مالی و هزینه جراحی، البته تجربیان بد قبلی و شنیدن صحبت با افراد نا آشنا به تکنیک‌های جراحی و انتقال اطلاعات نامناسب نیز اضطراب را بیشتر می‌کند.
بدیهی است بی هوشی که شخص را می خواباند، ترس‌‌آورتر باشد. بدن با اراده فرد دیگری به خواب رفته و هیچ اراده و تسلطی از جانب فرد خوابیده کارساز نیست. اگر در خواب طبیعی، محرک صوتی و حرکتی بیدار کننده است، در بی هوشی هیچ کدام موثر نیستند. تسلیم محض، نه دفاعی و نه اختیاری. اگر در خواب کسی وارد حریم فرد نمی‌شود، در بی هوشی بدن در اختیار طبیب است. می شکافد، کاوش می کند و هر اقدام مورد صلاحدید را انجام می دهد، بدون آن که برای تک تک آن ها شخص را در جریان گذارد.
پس نگرانی از بی هوشی با وجود پیشرفت های فوق‌العاده در این رشته و کاهش چشمگیر مرگ و میر و عوارض ناشی از آن، همچنان پایدار است. می توان حدس زد ترس از بی هوشی طی سالیان دراز چندان تفاوت قابل ملاحظه ای نکرده است.
نکته جالب آن که این ترس هم مانند خود ترس، هیچ گروهی را مصون نمی دارد و هر کس با هر شغل و رده تحصیلی، آن را در وجودش دارد. حتی اطبا نیز وقتی مریض شوند، مانند بیماران خود خواهند ترسید. در اینجا تاکید می کنم که این ترس طبیعی است و عنوان مرض به خود نمی گیرد، هر چند با برخی تمهیدات می توان از شدت آن کاست،
مثل دیدن پزشک اصلی درمانگر، جراح اصلی و پزشک معالج شخص در اتاق عمل قبل از بی هوشی.
به جرات می توان گفت در لحظه قبل از بی هوشی، هیچ صورتی آرام بخش تر از چهره پزشک معالج برای بیمار نیست.
گاهی ترس از بی هوشی جنبه مرضی می‌یابد و تمام پروسه های درمانی را مختل می‌سازد. بسیار دیده‌ایم شخص مبتلا به ترس بیمارگونه را که برای نرفتن به اتاق عمل به هر کسی متوسل می شود. آستین پرستار را می کشد و به دستان پزشک می‌چسبد و مانع انجام مراحل درمانی اصلی می شود. این جا ترس شدتی غیرطبیعی دارد
در برخی موارد اضطراب به این دلیل ایجاد می‌شود که بیمار نمی‌داند چه اتفاقی طی عمل می‌افتد و چه نتایجی را در بر خواهد داشت. پزشکی که جراحی را انجام می‌دهد، می‌تواند دیدگاهی واقعبینانه درمورد نتیجه عمل و فرایند آن در اختیار بیمار قرار دهد.
اگر اضطراب و ترس ناشی از خود جراحی باشد و توضیح روند کار آن را التیام نبخشد، برخی جراحان دارو درمانی را تجویز می‌کنند تا بیمار را به اندازه ی کافی آرام کند که جراحی انجام گیرد. داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب معمولاً برای این منظور مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اگر بیمار تجربه بدی از جراحی‌های قبلی داشته باشد، صحبت کردن با جراح می‌تواند اطمینان لازم را برای او فراهم کند که این جراحی با جراحی قبلی او متفاوت است.
راهکارهای درمانی و اثربخش ترین روشهای درمان فوبیای بیمارستان ، اتاق عمل و آمپول:
- دارو درمانی
- رفتار درمانی
- هیپنوتراپی
پس از تحقیقات بعمل آمده مشخص شد که بهترین روش درمان که اثراتی بسیار پابدار دارد
نکته ی جالب توجه در مورد هیپنوتیزم آن است که به غلبه کردن بر فرآیند ترس های نامعقول و غیرمنطقی سرعت می بخشد.
لازم به ذکر است که هیپنوتیزم حتماً باید توسط مراکز علمی معتبر صورت بگیرد.
در میان بعضی از روش هایی که درمان گر به کار می برد، ممکن است تکنیک های آرامش بخشیدن و تجسم بخشیدن و یا حساسیت زدایی تدریجی وجود داشته باشد. حتی روش های واپس گرایی یا بازگشت و جست وجو در گذشته ی شخص نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
توجه داشته باشید که هراس چیزی نیست که بتوان به آن خندید و یا آن را مورد تمسخر قرار داد. با استفاده از هر روشی شخص مورد نظر باید مورد حمایت قرار گیرد و علت هراس او شناخته شده، اثرات آن در زندگی فرد بررسی شود.
اگر دچار یکی از انواع هراس هستید اجازه ندهید که این مشکل کنترل زندگی شما را در دست گیرد و بر آن اثر گذارد.
اگر کسی را می شناسید که این مشکل را دارد به او کمک کنید تا بر هراس (فوبیا) خود فایق آید. یقیناً آن ها همیشه سپاس گزار شما خواهند بود.
